Onlangs zag ik een tweet van Marcel Kesselring voorbij komen over onderwijs vernieuwingen. Hij verwees naar een artikel op www.onderwijsarbeidsmarkt.nl.

In dit artikel wordt gesteld dat vernieuwingen die vormgegeven worden vanuit de onderwijsinstellingen zelf beter stand houden dan de vernieuwingen die vanuit Den Haag opgelegd worden. Dat klinkt mij niet vreemd in de oren. Ik denk dat iedere leidinggevende ervaart dat vernieuwingen die gedragen worden door de mensen die het werk in de klas doen beter werken dan vernieuwingen die van een stuk papier komen.

Dat probeer ik ook te verwerken in mijn manier van leidinggeven. Veel kletsen met collega’s over onderwijs, problemen die we tegenkomen en oplossingen die we daarvoor zien. In dat laatste zie ik dan een belangrijke rol voor mezelf. Mijn waarde moet dan liggen in het feit dat ik weet wat er gebeurt in de regio, Nederland, Europa en de rest van de wereld op het gebied van onderwijs (vernieuwingen). Deze verhalen moet ik kunnen vertellen aan mijn collega’s. De verhalen die ik vertel moeten dan ook aansluiten bij de beleving van de collega’s en hen inspireren om zelf de juiste oplossing te kiezen voor het probleem dat ze ervaren of de kansen die ze zien.

De komende maanden ga ik kijken bij twee vernieuwingen in het onderwijs. Begin februari ga ik naar de school voor praktijkonderwijs in Venlo, het Wildveld. Begin maart naar Kunskapsskolan zoals je hier kunt lezen.

Met het aankomende passend onderwijs uit Den Haag hebben zij het probleem gezien dat zij heel veel leerlingen hebben en krijgen die passend onderwijs nodig hebben. Zo veel zelfs dat je geen maatwerk meer kunt bieden als je uitgaat van programma’s voor klassen. Zij starten dus met maatwerk-trajecten voor alle leerlingen. Ik ben heel benieuwd hoe ze dat doen en wat ik daar van kan leren! Wellicht nog belangrijker, hoe ik mijn collega’s kan inspireren om deze ervaring te gebruiken in ons onderwijs.