Op Niekée vragen we ons elke dag af: “Is dit goed voor de leerling?”. Door het stellen van die vraag wijken we vaak af van de norm, de standaard. En dan is goed. Maar waarom?

Vandaag waren bezoekers op Niekée die een inspiratiedag hadden. Beginnend met een inleiding van collega Sjef Drummen. ’s Middags hadden zij een lezing over verdraaide organisaties. Vanwege een mazzeltje pikte ik daar een stuk van mee.

Sinds de industriële werken bedrijven aan het standaardiseren van hun proces. Dit om kwaliteit te kunnen garanderen. Een blikje cola uit de fabriek moet elke dag hetzelfde smaken. Dat straalt kwaliteit uit. Standaardisatie heeft hierbij een positief effect om steeds eenzelfde product te maken uit dezelfde, gestandaardiseerde, grondstoffen.

In het onderwijs willen we ook kwaliteit bereiken. Standaardisatie, analoog aan de industriële processen heeft daar lang goede resultaten opgeleverd. Leerlingen die kennis en vaardigheden opgedaan hebben op een hoog niveau en zich manifesteren als goede burgers. Echter, leerlingen zijn geen standaard grondstoffen. Elke leerling is anders en de maatschappij ontwikkelt zich zo dat de unieke kwaliteiten van mensen steeds meer erkend, herkend en gewaardeerd worden. Deze verwachting ligt ook in het onderwijs.

Onderwijs vraagt daarom differentiatie. Leren op de persoonlijke maat van de leerling over thema’s en onderwerpen die er voor hem/haar toe doen. Daarom mag onderwijs volgens mij niet meer gestandaardiseerd zijn.